Ως εθνικιστές έχουμε επιτακτικό καθήκον να είμαστε πρώτα και κύρια καλοί Ευρωπαίοι Πατριώτες. Δηλαδή, έχουμε την ηθική υποχρέωση να υπερασπιστούμε τις κοινότητές μας, αυτές του Αίματος και του Χώματος, να αντιταχθούμε με όλες μας τις δυνάμεις στα κακά που πλήττουν την Ευρώπη για πολύ καιρό: την μετανάστευση αλλόφυλων, την ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση, τον κομμουνιστικό υλισμό, τον καπιταλιστικό φιλελευθερισμό. Και μόνο ο εθνικισμός είναι σε θέση να επιστρέψει και να αποκαταστήσει αυτό το μεγαλείο που πάντα χαρακτήριζε την Ευρώπη, τη γη των αρχαίων ιδρυτών του Πολιτισμού.
Η αληθινή έννοια της Πατρίδας πηγάζει από την Παράδοση, την οποία ο αρχηγός της Βανδέας, ο Charette, σε έναν θανάσιμο αγώνα κατά των Ιακωβίνων επαναστατών, μπόρεσε να εκφράσει πλήρως: «Η Πατρίδα για εμάς είναι τα χωριά μας, οι βωμοί μας, οι τάφοι μας, όλα και όσα οι Πατέρες μας αγάπησαν πριν από μας. Η πατρίδα μας είναι η πίστη μας, η γη μας, ο βασιλιάς μας… Τι είναι όμως η πατρίδα τους για αυτούς; Το καταλαβαίνετε? Αυτοί το έχουν στο μυαλό τους, εμείς το νιώθουμε κάτω από τα πόδια μας…».
Εθνικιστές λοιπόν, ριζωμένοι στην αγάπη για τους λαούς της Ευρώπης, για τις εθνικές μας κοινότητες, για την Παράδοσή μας, για την Ιστορία μας, για τη χιλιετή Πίστη μας. Καλυμμένοι με σημαίες και λάβαρα χιλιετιών που ποτέ δεν γνώρισαν την ήττα και όλα εκείνα τα υπέροχα ευρωπαϊκά λάβαρα της Ταυτότητας και της Παράδοσης που λάβαμε από τους Προγόνους μας ως κληρονομιά ένδοξων καιρών και που σήμερα υψώνουμε ξανά στον ορμητικό άνεμο της ιστορίας. Η παγκοσμιοποίηση είναι ένα πλήρες, και οργανικό «έργο της κοινωνίας» (αναπτύχθηκε από μασονικούς-τεχνοκρατικούς κύκλους) που προωθείται σε προοδευτικά στάδια (για να γίνει πιο «εύπεπτο» στους λαούς που το υποφέρουν) και του οποίου ο απώτερος στόχος είναι να επιβάλει στους λαούς μια «Νέα Παγκόσμια Τάξη» βασισμένη στην καταστροφή και τα ερείπια της εθνικής ταυτότητας και της Παράδοσης των ευρωπαϊκών λαών. Ένα ακριβές έργο που επηρεάζει και θα επηρεάσει κάθε πτυχή της ζωής μας.
Μαζικές εισβολές αλλόφυλων, πολυφυλετική κοινωνία, καταστροφή της παραδοσιακής οικογένειας, πτώση του ποσοστού γεννήσεων, καταστροφή της κοινωνικής προστασίας, ένας «τουρμποκαπιταλισμός», ένας θρησκευτικός συγκρητισμός. Αυτά είναι τα τοξικά συστατικά της «παγκοσμιοποιημένης συνταγής» που εξάγουν συγκεκριμένοι οικονομικοί, πολιτικοί και θρησκευτικοί κύκλοι (αναφερόμαστε ειδικότερα σε ημι-μυστικές ενώσεις εξουσίας όπως Trilateral, CFR, Bilderberg…) για να μεταμορφώσουν τις χιλιετίες μας κοινότητες του Αίματος και του Χώματος. Μια πραγματική κρυφή κυβέρνηση που κινείται στα παρασκήνια της επίσημης πολιτικής, με τεράστια δύναμη για τη δημιουργία του πολυδιαφημισμένου «παγκόσμιου χωριού».Οι αξίες αναφοράς και διάκρισης δεν θα ανήκουν πλέον σε μια συγκεκριμένη καταγωγή, σε μια συγκεκριμένη εθνική κοινότητα, αλλά στην κατοχή υλικών αγαθών. Με άλλα λόγια, θα περάσουμε από την κοινωνία του όντος (αυτή του παραδοσιακού ανθρώπου) στην κοινωνία της ύπαρξης (αυτή του homo economicus: ο «Ο άνθρωπος ενός μεγέθους »). Μια επίθεση του Χρυσού ενάντια στο Αίμα.
Τα δύο σενάρια
Για να καθορίσουν το δικό τους σχέδιο, οι καρχαρίες του παγκοσμιοποιημένου τεκτονισμού ακολουθούν δύο δρόμους. Ο πρώτος είναι ένας οικονομικός, που περνά μέσα από την εξάλειψη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και εμπόρων (δηλαδή του παραδοσιακού οικονομικού συστήματος), συγκεντρώνοντας την οικονομική δύναμη στα χέρια της διανομής μεγάλης κλίμακας και των υπεραγορών που ελέγχονται από τις λεγόμενες πολυεθνικές. Ο δεύτερος είναι τύπου «κοινωνικού» που (μέσω της μαζικής και αδιάκριτης μετανάστευσης) στοχεύει στην καταστροφή των Λαών πνίγοντας την ανθρωποβιολογική τους ταυτότητα στις δίνες της αλαζονείας των εισβολέων. Μιλώντας απλά, όσον αφορά την οικονομική πτυχή, η εξάλειψη μικροεμπόρων και παραγωγών γίνεται με τη «βοήθεια» των τραπεζών (πραγματικά κέντρα τοκογλυφίας με όλο και λιγότερους ελέγχους) των διαφόρων χωρών που τσακίζουν τον μικροεπιχειρηματία με πολύ υψηλά επιτόκια για τα ποσά που δανείστηκαν.
Ένα άλλο στοιχείο που προκαλεί κρίσεις στον τομέα του μικρομεσαίου εμπορίου είναι αυτό το παγκόσμιο ελεύθερο εμπόριο (δηλαδή η εξάλειψη των φραγμών και των προστασιών) που συγκρίνει «τον φούρναρη της γειτονιάς» με την πολυεθνική και με τα καταστροφικά αποτελέσματα που μπορούμε όλοι να φανταστούμε (και που έχουμε μπροστά στα μάτια μας) για την ευρωπαϊκή οικονομική ραχοκοκαλιά. Το αποτέλεσμα είναι ότι η μικρομεσαία εταιρεία ή κατάστημα αναγκάζεται να κλείσει τις πόρτες της ή να πουλήσει την επιχείρηση σε χρηματοοικονομικούς ομίλους που συνδέονται με τις προαναφερθείσες πολυεθνικές. Αυτό το μοντέλο δυστυχώς σήμερα, το προωθούν και κάποια περίεργα άτομα με εθνικιστικό – πατριωτικό μανδύα, Δούρειοι ίπποι του στυγνού καπιταλισμού.
Αλλά δεδομένου ότι το να βάζεις έναν λαό σε μια πορεία δύσκολη, διαχειριζόμενος την οικονομία του, δεν αρκεί πάντα για να καταστρέψει την υπερηφάνεια του. Έτσι το σχέδιο της παγκοσμιοποίησης εξετάζει μια «τελική λύση» και από εθνική και πνευματική άποψη, όπως την ολοκληρωτική καταστροφή όλων εθνικών, κοινωνικών, πολιτιστικών και συναισθηματικών δεσμων που δένουν κάθε άνθρωπο με τη γη του και την κοινότητά του. Η θρησκεία, οι παραδόσεις, ο πολιτισμός δεσμεύουν το άτομο σε μια ευρύτερη ομάδα, της οποίας το χαρακτηριστικό είναι ότι σχηματίζεται από ανθρώπους με κοινό υπόβαθρο και συναίσθημα, που η λειτουργία τους πρέπει να είναι για την προστασία των μελών του «κύκλου» από εξωτερικούς κινδύνους. Αλλά ακριβώς η ύπαρξη αυτών των κοινοτικών θεσμών, που βασίζονται σε εθνοτικές βάσεις, εμποδίζει τα σχέδια της Κυρίαρχης Τάξης που στοχεύει στον άνθρωπο ως σκλάβο της παραγωγής και της κατανάλωσης ως αυτοσκοπό και η οποία για να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα πρέπει να ψαρέψει σε μια διαστρεβλωμένη κοινωνία, στην οποία κυριαρχεί ο ατομικισμός και ο εγωισμός. Εξ ου και οι επιθέσεις στην παραδοσιακή οικογένεια.
Η παγκοσμιοποιημένη αριστερά (ανόητη υπηρέτρια των κοσμοπολίτικων οικονομικών συμφερόντων) πιέζει όχι μόνο για την αναγνώριση των ομοφυλόφιλων ζευγαριών αλλά και για τη χορήγηση της δυνατότητας υιοθεσίας παιδιών , όταν την ίδια στιγμή δυσκολεύει τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια να υιοθετήσουν παιδιά από την αιχμαλωσία των ορφανοτροφείων. Θέλουν λοιπόν να περάσουν την ιδέα ότι η τεκνοποίηση δεν πρέπει απαραίτητα να περάσει από την ένωση μεταξύ άνδρα και γυναίκας και δεν συνδέεται με την έννοια της «οικογένειας». Πέρα από την ηθική και συναισθηματική πτυχή όμως, υπάρχει και ο άλλος θεμελιώδης στόχος που επιδιώκουν οι εχθροί της Φύσης που μάχονται ενάντια στην οικογένεια. Η παρακμή της εμποδίζει την κανονική αλλαγή των γενεών και έχει επιπτώσεις στη δημογραφική διαμόρφωση της Ευρώπης, μια ήπειρος ηλικιωμένων της οποίας σύμφωνα με στους «προοδευτικούς» φιλοσόφους πρέπει να είμαστε και περήφανοι.
Είναι κρίμα που αυτή η ήπειρος των βίαια ξεφτιλισμένων ανθρώπων, πρέπει να αναλάβει τα εκατομμύρια των μικρών μωρών που γεννούν οι μετανάστες με συνεχή ρυθμό με τη σύμφωνη γνώμη και τις ουσιαστικές επιδοτήσεις των ίδιων κρατών που συμβουλεύουν (και πρακτικά αποτρέπουν) τους πολίτες τους από το να φέρουν δικά τους παιδιά στον κόσμο. Ακούγεται σαν αντίφαση; Καθόλου, γιατί η μείωση των γεννήσεων παιδιών των Ευρωπαίων και η ιλιγγιώδης αύξηση των παιδιών των ζευγαριών των μεταναστών, ακόμη χειρότερα των μικτών ζευγαριών, είναι το πρώτο βήμα για την πραγματοποίηση της διαβόητης πολυφυλετικής κοινωνίας. Μια κοινωνία στην οποία οι παραδόσεις, οι θρησκείες και οι πρωτότυποι πολιτισμοί θεωρούνται ξένα πράγματα, χωρίς νόημα και αντικαθίστανται από μια ενιαία αξία: το χρήμα. Η παγκοσμιοποίηση είναι μια κολασμένη δίνη όπου θα δούμε κάθε εθνο-παραδοσιακό δεσμό και κάθε περηφάνια να εξαφανίζεται και από την οποία θα αναδυθεί ο νέος άνθρωπος, σφυρηλατημένος στο σκοτάδι, (ο Τολκιν άλλωστε το έχει περιγράψει) σύμφωνα με το τρομακτικό όραμα των ιδεολόγων του. Ο νέος άνθρωπος που δεν θα είναι άλλος από τον τέλειο απάτριδο, χωρίς χρώμα, τον παγκόσμιο καταναλωτή, τον ηλίθιο χωρίς συναισθήματα. Εν τω μεταξύ στα χρυσά παλάτια του παγκοσμιοποιημένου Ολύμπου, ένας μικρός κύκλος ισχυρών ανθρώπων θα διαχειριστεί όλη την εξουσία χωρίς κανέναν έλεγχο.
Απέναντι λοιπόν σε αυτό το καταστροφικό φαινόμενο είναι καθήκον μας ως εθνικιστές, να σταθούμε όρθιοι, με όλες μας τις δυνάμεις! Όσο πιο επιβλητικός είναι ο εχθρός, τόσο πιο άξια θα είναι η μάχη που μας περιμένει! Και όπως μας αναφέρει ο Pierre Drieu La Rochelle: “Σε ολόκληρη την Ευρώπη, είμαστε εκατομμύρια και μόνοι. Μοναχικό πλήθος και ποιος θα αποκαλύψει την άγνωστη θλίψη μας; Εχθροί αυτού του ορύγματος και της τάφρου απέναντι. Όλοι μαζί απομονωμένοι στη μέση του κόσμου” .
Κωνσταντίνος Μποβιάτσος
