Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης θρηνεί τα περισσότερα θύματα από την τραγωδία των Τεμπών και οι φοιτητές θέλησαν να τιμήσουν την μνήμη των φίλων τους που χάθηκαν στο δυστύχημα.
Τι σχέση έχει όμως το πένθος και η τιμή της μνήμης των νεκρών με την ασέλγεια στο άγαλμα του μεγάλου φιλοσόφου, του δασκάλου του Μεγάλου Αλέξανδρου, του Αριστοτέλη.
Το κάλυψαν, σαν εκδήλωση πένθους λένε, με ένα μαύρο πανί, και έγραψαν κάποιο στίχο του “ποιητή” Τάσου Λειβαδίτη. Λέει ο κουλτουριαρης ποιητής “καμιά φορά το σφύριγμα ενός τραίνου στην νύχτα έχει κάτι από την αιώνια αναχώρηση, μην μιλάτε ίσως να μην ξημερώσει πια”.
Θα νόμιζαν ότι η τιμή στην μνήμη των νεκρών συμφοιτητών είναι ίδιας βαρύτητας με τα διάφορα θεατρικά δρώμενα των κουλτουριαρηδων.
Είναι όμως φοιτητές και θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι το πολίτευμα που ευαγγελιζονταν ο Αριστοτέλης δεν έχει ουδεμία σχέση ούτε με αυτό που μας δυναστεύει σήμερα, αλλά ούτε και με αυτό που ονειρεύονται αυτοί.
