Όποιος δεν έχει ακόμα αντιληφθεί τι ακριβώς μεθοδεύεται με τις συνεχείς εξαγγελίες περί της σχεδιαζόμενης «τροπολογίας» για τον αποκλεισμό κομμάτων και υποψηφίων με το πρόσχημα της «εγκληματικής οργάνωσης», είναι επιεικώς αφελής. Ας συμφωνήσουμε σε μερικές παραδοχές ώστε να οδηγηθούμε σε ένα συμπέρασμα:
1)Είναι κάθετα αντισυνταγματική οποιαδήποτε σκέψη για απαγόρευση καθόδου σε εκλογές, οποιουδήποτε υποψηφίου ή κόμματος στη βάση της ιδεολογίας ή και πρωτόδικης καταδίκης για οποιοδήποτε αδίκημα. Η απαγόρευση κόμματος…απαγορεύεται χωρίς προϋποθέσεις (πλην των αυτονοήτων του άρθρου 29 Συντ.) , το ίδιο και η απαγόρευση υποψηφίων χωρίς αμετάκλητη ποινική καταδίκη.
2) Η κυβέρνηση της ΝΔ, αυτή που έχει καταπατήσει βάναυσα κάθε έννοια Συντάγματος και νομιμότητας (υποχρεωτικότητα εμβολιασμών (άρθρο 5 Συντ), «ισότητα» στην δημόσια εκπαίδευση λαθρομεταναστών (άρθρο 16 Συντ.), «αναστολή» χωρίς μισθό στους υγειονομικούς (άρθρο 22 Συντ.) κλπ), είναι η τελευταία που θα ενδιαφερόταν για ..λεπτομέρειες όπως το Σύνταγμα, σε σχέση με τη διάταξη που θα ψηφίσει. Το έχει κάνει πολλές φορές χωρίς αντίδραση και θα το ξανακάνει όσες χρειαστεί.
3) Οι δημοσκοπήσεις που διαχρονικά προβάλλονται στα συστημικά ΜΜΕ, είναι όπως όλοι ξέρουν, σχεδόν στο σύνολό τους μεθοδευμένες από τα πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα που εκπροσωπούν.
4) Εδώ και 2 περίπου χρόνια, ΟΛΕΣ οι εν λόγω δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν το κόμμα Κασιδιάρη, σχεδόν στα όρια εισόδου του στη Βουλή. Γιατί το κάνουν; (Η αφελής απάντηση των οπαδών του είναι «γιατί αυτή είναι η αλήθεια». Η δική μας ερώτηση: «Τι θα συνέβαινε εάν, έστω και αν είναι «αλήθεια», δεν τον παρουσίαζαν καθόλου;» Εδώ απάντηση δεν υπάρχει, για προφανείς λόγους. Δεν θα συνέβαινε τίποτα απολύτως. Η επίκληση της «εγκυρότητας» των δημοσκοπήσεων που οι ίδιοι αφελείς κραδαίνουν ως επιχείρημα, καταρρίπτεται εύκολα: Οι περίφημοι «δημοσκόποι» , δεν είχαν καν καταφέρει να δώσουν αξιόπιστα αποτελέσματα για τα ποσοστά του δημοψηφίσματος του Τσίπρα. Εκεί έχασαν κάθε έννοια επαφής με την «αλήθεια» και την «αντικειμενικότητα».
5) Η προφανής «διαφήμιση» Κασιδιάρη, ιδίως ενόψει της τροπολογίας- είτε κατέβει είτε όχι- εξυπηρετεί ευθέως το σύστημα της ΝΔ. Αν κατέβει και δεν υπερβεί το 3% (αυτό που ακριβώς θα συμβεί εφόσον κατέβει) τότε θα έχει συγκεντρώσει με τις ευλογίες (και το σπρώξιμο) της ΝΔ, όλη την «αντισυστημική» ψήφο, την ψήφο αντίδρασης. Αν δεν κατέβει τελικά, τότε θα αποτελεί τον μοναδικό «αντισυστημικό» συνομιλητή στα δεξιά της ΝΔ ώστε πάλι η τελευταία να ελέγξει τον χώρο αυτό, όπως έκανε πάντα μέχρι τώρα, από την «Εθνική Παράταξη» του Στ. Στεφανόπουλου, μέχρι το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη. Ευνοεί τη ΝΔ να συνομιλεί προς τα δεξιά της με έναν ή με πολλούς; Ευνοεί ή όχι τη ΝΔ ο συγκεκριμένος «συνομιλητής» να έχει και την ιδιότητα του φυλακισμένου (με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται);
Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε τη δημόσια δήλωση του Κασιδιάρη (στο Εφετείο της ΧΑ) ότι «έχει εμπιστοσύνη στην Ελληνική δικαιοσύνη», τη στιγμή που στην ανώτατη βαθμίδα της βρίσκεται εκείνος που ο ίδιος έχει επανειλημμένως καταγγείλει ως «σκευωρό», αυτό αποτελεί «συστημική» ή «αντισυστημική» εκδήλωση του Κασιδιάρη προς την Κυβέρνηση;
Η δήλωση αυτή- και μάλιστα από έναν αδίκως φυλακισμένο όπως λέει σε κάθε ευκαιρία (αναφερόμενος πάντα μόνο στον εαυτό του)- βοηθάει ή όχι προεκλογικά τη χειρότερη Κυβέρνηση που έχει αντικρύσει ο τόπος;
Αυτές οι σκέψεις, πρέπει καλοπροαίρετα να προβληματίσουν όλους όσους διατείνονται με οπαδικά χαρακτηριστικά ότι η ψήφος στο κόμμα Κασιδιάρη αποτελεί «αντίδραση» στο σύστημα Μητσοτάκη, ή ακόμα περισσότερο, στο «σύστημα» γενικά. Γιατί το σύστημα Μητσοτάκη (του πατέρα του, έστω) ήταν εκείνο που εξέθρεψε τον Καρατζαφέρη (ως αντίδραση στην Κυβέρνηση Καραμανλή) και τώρα που ο «βούδας της Ραφήνας» μας τελείωσε, ο Καρατζαφέρης επανακάμπτει στα πάτρια εδάφη, δηλώνοντας ότι «ο Μητσοτάκης είναι ο μεγαλύτερος ηγέτης του 21ου αιώνα»! Το σύστημα Μητσοτάκη στεγάζει και αναδεικνύει τους «ακροδεξιούς» (του γλυκού νερού) που έφυγαν από τον Καρατζαφέρη, το σύστημα Μητσοτάκη στηρίζει και ο ..τελευταίος εξ αυτών που έφτιαξε κόμμα και συμπορεύεται αγαστά μαζί του, ο Κυριάκος Βελόπουλος. Πόσες φορές πρέπει να επαναληφθεί η Ιστορία, μέχρι κάποιοι να αρχίσουν να καταλαβαίνουν ότι δεν την καθορίζουν, αλλά αποτελούν απλά γρανάζια της;
(Οι παραπάνω σκέψεις, καθαρά προϊόν λογικής ανάλυσης, δεν σχετίζονται κατά κανένα τρόπο με το πρόσωπο του Ηλία Κασιδιάρη, με τον οποίο ακόμα και σήμερα διατηρούμε καλές προσωπικές σχέσεις. Οι ιδέες όμως, (πρέπει να) υπερβαίνουν τα πρόσωπα και να λειτουργούν ανεξάρτητα από αυτά, αν θέλουμε κάποια στιγμή ο πατριωτικός λεγόμενος «χώρος» να δει άσπρη μέρα..)
Γιάννης Ζωγράφος
Δικηγόρος- ΜΔΕ Ποινικού Δικαίου
