Ο Μητσοτάκης σύμφωνα με δηλώσεις του απορρίπτει κάθετα κάθε σχηματισμό κυβερνήσεως συνεργασίας με πρωθυπουργό τρίτο πρόσωπο και προσβλέπει σε δεύτερες εκλογές στις οποίες φιλοδοξεί ότι όχι μόνο το κόμματου θα είναι πρώτο αλλά ότι θα σχηματίσει και αυτοδύναμη κυβέρνηση. Άξιο διερευνήσεως είναι να μάθουμε ποιοι είναι αυτοί οι συνεργάτες που τον παραμυθιάζουν αφενός και τι παιγνίδι παίζουν αφετέρου.
Εάν τελικά πάμε σε δεύτερες εκλογές, περίπτωση που δεν την βλέπει πιθανή ο Ανδρουλάκης, ο οποίος θέλει, από την πρώτη Κυριακή σύμφωνα και με την δύναμη των κομμάτων, να σχηματιστεί «προοδευτική κυβέρνηση» αλλά απορρίπτει ως πρωθυπουργούς τους Μητσοτάκη, Τσίπρα. Εάν τελικά πάμε σε δεύτερες εκλογές τότε θα επικρατήσει πόλωση μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων και η ΝΔ θα κατέβει με σύνθημα «Μητσοτάκης η χάος» μιμούμενοι εκείνο του αλήστου μνήμης Καραμανλής ή τανκς».
Βέβαια μετά την πρώτη εκλογική αναμέτρηση των κομμάτων υπάρχει μία πολύ μικρή πιθανότητα να λάβει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης το τρίτο κόμμα που θα είναι σίγουρα το ΠΑΣΟΚ. Και να προσπαθήσει ο Ανδρουλάκης να συγκροτήσει «προοδευτική» κυβέρνηση συνεργαζόμενος προσωρινά με τον ΖΥΡΙΖΑ προκειμένου σε επόμενες εκλογές να θέσουν εκτός παιγνιδιού το Μητσοτάκη ως αρχηγό της ΝΔ. Βέβαια το σενάριο αυτό ίσως να είναι πολύ τραβηγμένο αλλά ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει ο αστάθμητος παράγων.
Υπάρχει επίσης μία μικρή πιθανότητα αλλά υπαρκτή να έλθει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτή την περίπτωση ο Τσίπρας θα προσφύγει στο ΠΑΣΟΚ. Εάν ο Ανδρουλάκης για δικούς του λόγους δεν πριμοδοτήσει τον Τσίπρα προκειμένου να σχηματιστεί « προοδευτική κυβέρνηση» και από τα δύο κόμματα τότε θα θεωρηθεί ότι αυτός τα έχει βρει με τον Μητσοτάκη και αυτό θα είναι πάτημα ώστε να απευθυνθεί ο Τσίπρας στην αριστερή κομματική πελατεία του ΠΑΣΟΚ. Εάν συμβεί αυτό τότε το ΠΑΣΟΚ θα συντριβεί στις αμέσως επόμενες εκλογές που θα ακολουθήσουν. Και φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατέβει με το σύνθημα «να φύγει ο Μητσοτάκης» προκειμένου να ψηφιστεί από μεγάλο μέρος των λεγόμενων δημοκρατικών πολιτών.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πόσα από τα παραπάνω αναφερόμενα θα πραγματοποιηθούν ή θα διαψευστούν, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία του λαού κρατάει τις τύχες του σε αυτό που θα ρίξει στην κάλπη όταν και όποτε του ζητηθεί. Δυστυχώς ο Εθνικός χώρος νοσεί και η ασθένεια του είναι ανίατος. Μετά και τις δεύτερες εκλογές στην Γαλλία και με την επιτυχία της Λεπέν κάτι φαίνεται πως πάει να αλλάξει στην Ευρώπη. Στο χέρι μας είναι να μην χάσουμε και αυτήν την φορά το τρένο. Ας αλλάξουν μυαλά αυτοί που θέλουν να κάνουν τους μπροστάρηδες «οι καιροί ου μενετοί» (οι ευκαιρίες δεν περιμένουν).
Ας αφήσουν κατά μέρος τις μικροκομματικές διαφορές τους και ας σημάνουν συναγερμό όλων όσων μπορούν ενεργά να προσφέρουν στον αγώνα. Εμεί οι υπόλοιποι αυτή την φορά εάν υπάρξει κάτι που θα έχει προοπτική με μυαλό και όχι παρορμητικά, να δώσουμε την ψήφο μας εκεί που θα πιάσει τόπο και θα μπορέσει να μας απαλλάξει από τα κομματόσκυλα της αριστεράς και του φιλελευθερισμού που καθημερινά μας απομυζούν. Διαφορετικά ας καθίσουμε σπίτι μας και από τις πολυθρόνες μας να κάνουμε κριτική για όλους και για όλα.
Νίκος Παπαγεωργίου
